Η Πολιτική Άμυνα έλκει την υπόστασή της από το πρόσθετο Πρωτόκολλο των Συμβάσεων της Γενεύης του 1949. Ενώ οι στρατιωτικές δυνάμεις αποτελούν στόχο, η Πολιτική Άμυνα (ή Προστασία) προστατεύεται, έχοντας ως αποστολή της την προστασία του πληθυσμού. Η ανάγκη για μια διαφορετική προσέγγιση στο διεθνές δίκαιο προέκυψε μετά τις εκατόμβες νεκρών του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, κατά την διάρκεια του οποίου οι πολιτικοί στόχοι ήταν νόμιμοι και πόλεις πλήττονταν αδιάκριτα από τους αντιμαχόμενους στρατούς.

Στην Κύπρο η Πολιτική Άμυνα δημιουργήθηκε μετά τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς της Τυλληρίας, με βάση Νομοθεσία του 1965, ως άμεση απάντηση στην ανάγκη για προστασία του άμαχου πληθυσμού. Η Πολιτική Άμυνα υπάγεται στο Υπουργείο Εσωτερικών. Αργότερα, αποτέλεσε αυτοτελές Τμήμα του Υπουργείου Εσωτερικών.

Με Νομοθεσία του 1996 και Κανονισμούς του 1997, η Πολιτική Άμυνα πήρε την παρούσα της μορφή έχοντας πλέον, ως αποστολή της, εκτός από την προστασία του πληθυσμού από εχθροπραξίες, την προστασία του πληθυσμού και από διάφορους κινδύνους, φυσικούς και ανθρωπογενείς.

Από τότε μέχρι σήμερα έχουν ψηφιστεί μια σειρά από Νομοθεσίες, οι οποίες αφορούν τις υποχρεώσεις της Κύπρου που απορρέουν από τη συμμετοχή της στην ΕΕ. Συγκεκριμένα, υπάρχουν πλέον εναρμονιστικές Νομοθεσίες για προστασία των υποδομών ζωτικής σημασίας, καθώς και για την αντιμετώπιση τεχνολογικών ατυχημάτων τύπου SEVEZO (για τον καταρτισμό Εξωτερικών Σχεδίων επείγουσας ανάγκης).

Πέραν από το νομοθετικό πλαίσιο της Κυπριακής Δημοκρατίας, υπάρχει πλέον μια σειρά από Οδηγίες και Κανονισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι οποίες υπερέχουν του εθνικού δικαίου. Η Πολιτική Άμυνα συμμετέχει, εκ μέρους της Κυπριακής Δημοκρατίας, σε Ομάδες Εργασίας του Συμβουλίου και της Επιτροπής, συνδιαμορφώνοντας την πολιτική σε ό,τι αφορά τη διαχείριση κινδύνων στην Ευρωπαϊκή Ένωση.